Περί Τυφλότητος - José Saramago

Το Περί Τυφλότητος είναι ένα σχετικά παλιό μυθιστόρημα – είπαμε σχετικά, εκδόθηκε το 1998 - το οποίο δεν είχα διαβάσει. Ένας συγγραφέας που επίσης δεν είχα διαβάσει, από τους μεγάλους που μου ‘χουν ξεφύγει. Το ξέρω, ανεπίτρεπτο. Έχει πλάκα όταν μιλάς με άτομα που διαβάζουν από λίγο έως πολύ και δαγκώνονται αν τους πιάσεις ‘αδιάβαστους’ ή αναγκάζονται να πούνε ψέματα επειδή ντρέπονται γιατί δεν έχουν ανοίξει βιβλίο του τάδε ή του δείνα. Οι ελλείψεις μου είναι πολλές και τις χαίρομαι. Τι πιο ωραίο όμως από το να ανακαλύπτεις ένα διάσημο συγγραφέα μέσα από τα κείμενα του. Πολύ περισσότερο δε όταν έχεις φτάσει στο τέλος αυτού που διάβασες εκστασιασμένος, έτοιμος να βγεις να αγοράσεις κάποιο άλλο του έργο. Ο Σαραμάνγκου έχει πάρει νόμπελ λογοτεχνίας αλλά και κατάρες απ’ την Καθολική εκκλησία για το βιβλίο του ‘Το κατά Ιησούν Ευαγγέλιον’ .Το Περί Τυφλότητος είναι ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα. Από αυτά που δεν τ’ αφήνεις με τίποτα, από εκείνα που μόλις τα κλείσεις τα ‘κουβαλάς’ μαζί σου στον ύπνο σου και στον ξύπνιο σου. Από τα βιβλία που σκέφτεσαι, αναλύεις ευχάριστα με άλλους όταν πια τα έχεις τελειώσει.

Είναι εντυπωσιακό με τι λεπτομέρεια ο συγγραφέας ζωντανεύει την καθημερινότητα των τυφλών, πόσο όμορφα επεμβαίνει και σχολιάζει εύστοχα τις ακραίες καταστάσεις που προκύπτουν. Ένας άνθρωπος χάνει ξαφνικά το φως του στην μέση του δρόμου ενώ βρίσκεται μέσα στο αυτοκίνητο του. Σιγά σιγά ακολουθούν κι άλλοι μέχρις ότου εκδηλωθεί μια άνευ προηγουμένου επιδημία. Οι ανθρώπινες σχέσεις σε πρώτο πλάνο, όλα όσα συμβαίνουν στον κόσμο που βλέπουμε μεταφέρονται σε έναν άλλο, πλημμυρισμένο από ένα λευκό σκοτάδι. Σαν να μεταφέρθηκαν εκεί για να εκτεθούν περισσότερο, να φανούν και να μας κάνουν να σκεφτούμε ότι ο καθένας από μας διαλέγει τελικά μια επιλεκτική τυφλότητα για να επιβιώνει …

016-001-2013