Η θάλασσα - John Banville



Με τον Μπάνβιλ είχα κάνει μια πρώτη γνωριμία στο 'Αρχαίο Φως'. Έγραφα λοιπόν τότε εδώ, το πόσο είχα απολαύσει την γραφή του, το λυρικό του ύφος, τον αργό ρυθμό. Η ιστορία δεν ήταν τίποτα σπουδαίο, το ίδιο και στη 'Θάλασσα' η οποία συνειρμικά και μόνο, ούσα μια από τις αγαπημένες μου λέξεις καθώς και ό,τι πιο όμορφο για μένα υπάρχει στον πλανήτη με προϊδέαζε για μια παρόμοια αναγνωστική εμπειρία η οποία όμως, ακριβώς για τους παραπάνω λόγους, αυτή τη φορά δεν λειτούργησε.
Η πληθώρα παρομοιώσεων με κούρασε, η βραδύτητα με καταπίεζε καθώς ο Μαξ, ένας ιστορικός Τέχνης εξιστορούσε το παρελθόν του επιστρέφοντας στον τόπο όπου είχε ζήσει τα παιδικά του χρόνια έχοντας σε πρώτο πλάνο τον πρόσφατο χαμό της γυναίκας του. Η ψαγμένη γραφή του Μπάνβιλ χωρίς να μοιάζει επιτηδευμένη φάνταζε σε αρκετά σημεία περιττή. Ίσως μετά την μέση του βιβλίου να επήλθε μια σχετική ισορροπία ή ίσως πάλι να είχα συνηθίσει διαβάζωντας πιο γρήγορα, διατηρώντας στην προσωρινή μου μνήμη μόνο τα σημεία που μου άρεσαν. Γιατί ασφαλώς και τέτοια υπήρχαν. Δεν στάθηκαν όμως αρκετά για να μου αλλάξουν την πρώτη εντύπωση.


Σχόλια