Σολάρις - Stanislaw Lem

Υπάρχει ένα σημείο στο βιβλίο όπου περιγράφονται με μεγάλη λεπτομέρεια τα διάφορα φαινόμενα που έχουν παρατηρηθεί στον πλανήτη Σολάρις. Εκεί είπα θα βαρεθώ. Οι περιγραφές έμοιαζαν να τραβάνε περισσότερο απ' όσο θα ήθελα και μετά, όταν τέλειωσαν ξέρετε τι έκανα; Τις ξαναδιάβασα. Το βιβλίο αυτό πρέπει να είναι μαγικό. Εθιστικό σίγουρα ήταν. Αναγνωστική απόλαυση στο έπακρο. Πως μου είχε ξεφύγει τόσο καιρό (όπως τόσα και τόσα) αλλά και τι ωραία έκπληξη η ανάγνωσή του ...

Η μοναδική ατμόσφαιρα στην οποία σε βάζει ο Lem ξεκινάει ευθύς αμέσως με το που ο "Προμηθέας", ένα διαστημόπλοιο που μεταφέρει τον ήρωα προσγειώνεται στον διαστημικό σταθμό που έχει το ίδιο όνομα με τον πλανήτη. Ο Κέλβιν μαθαίνει ότι την ημέρα της άφιξης του ένα απ' τα μέλη του πληρώματος έχει πεθάνει. Την επόμενη μέρα, όταν θα ξυπνήσει, θα βρει δίπλα στο κρεβάτι του την πεθαμένη γυναίκα του ολοζώντανη.

Ο ωκεανός που καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη έχει διχάσει ειδικούς και μη για το αν είναι ένα όν με συνείδηση ή όχι και τα μέλη του σταθμού αναρωτιούνται αν είναι αυτός που έχει στείλει στον καθένα ένα φάντασμα από το παρελθόν του. Ο Lem γράφει σε κάποιο σημείο πως η εξερεύνηση του διαστήματος γίνεται με μια ανθρωπομορφική προσέγγιση. Ενώ ύποστηρίζουμε ότι επιθυμούμε μια ανταλλαγή ιδεών, απόψεων και γνώσεων με άλλους πολιτισμούς η πραγματική μας πρόθεση είναι να τους επιβληθούμε και να τους κυριεύσουμε.

Πέρα όμως από τις ερμηνείες για αυτά που θίγει, το βιβλίο του Lem είναι ένα αριστούργημα που ανεβαίνει εκεί στην κορυφή με τα καλύτερα ανγανώσματα της πρόσφατης μνήμης μου.