Κάτω από το ηφαίστειο - Malcolm Lowry



Βρήκα το 'Κάτω από το ηφαίστειο' σε ένα ανταλλακτικό παζάρι σχολείου και δεν πίστευα την τύχη μου αν και δεν μπορούσα να ξέρω αν τελικά θα μου άρεσε. Είχα όμως μια διαίσθηση για το συγκεκριμένο που δεν μου βγήκε λανθασμένη.
Το βιβλίο του Λόουρυ δεν είναι ένα εύκολο ανάγνωσμα. Κι αυτό γιατί ο ρυθμός είναι σχεδόν πάντα αργός, η γραφή πυκνή και το αποτέλεσμα κάθε πρότασης αφορμή για στάσεις που θα σου επιβάλλουν να αναλύσεις τις εικόνες και την ενδοσκόπηση των χαρακτήρων. Αυτή όμως ακριβώς είναι και η ομορφιά του. Οι λέξεις σε μεταφέρουν στο Μεξικό ανάμεσα σε δυο ηφαίστεια, με τις περιγραφές να υπερβαίνουν την αρχική εντύπωση και να μεταλλάσσονται σε μικρά έργα τέχνης. Πόσες και πόσες φορές δεν θα διαβάσει κανείς για τον κήπο του σπιτιού, τον δρόμο που περνάει απέξω, την χαράδρα που περιβάλλει την πόλη, το φως που άλλοτε εισβάλλει στα δωμάτια της κατοικίας του Πρόξενου κι άλλοτε χάνεται πίσω από σύννεφα και τις ξαφνικές καταιγίδες.
Ο Τζόφρεϋ, ένας Ινδός που έχει μεγαλώσει στην  Αγγλία και τελεί πρόξενος της τελευταίας σε μια πόλη του Μεξικού, επιβιώνει μέσα από μια αλκοολική πραγματικότητα που έχει καταστρέψει την σχέση του με τη γυναίκα του, τον αδελφό του και τον παιδικό του φίλο.
Δεν συμβαίνουν πολλά σ' αυτό το βιβλίο. Αλλά κι όταν αυτά εμφανίζονται δεν μπορείς να τα καταβροχθίσεις για να πας παρακάτω χωρίς να τα απλώσεις στη μνήμη σου κι ας έχουν στριμωχθεί σε μερικές σελίδες. Το 'Κάτω από το ηφαίστειο' ζητάει την προσοχή σου και σε ανταμοίβει με μια μοναδική άισθηση καλλιτεχνικής δημιουργίας που ανταμοίβει τον κόπο σου. Γιατί είναι κόπος να βλέπεις τα νούμερα απ' τις σελίδες να μην προχωράνε και να περιμένεις να σου αποκαλυφθούν οι λεπτομέρειες του δράματος του Τζόφρεϋ, της Υβόν, του αδελφού του Χιού και του παιδικού του φίλου Ζακ Λαρυέλ, χωρίς αυτός βέβαια να είναι εν τέλει ο στόχος του συγγραφέα.
Θα το χαρακτήριζα λοιπόν, ακραία γοητευτικό χωρίς να αντιλαμβάνομαι πλήρως το γιατί.
Άβυσσος η ψυχή του γράφοντα ...



Σχόλια