Κρεματόριο - Rafael Chirbes

Nαι, το προηγούμενο βιβλίο του Τσίρμπες (Στην άκρη του γκρεμού) το άφησα μετά από εκατό περίπου σελίδες. Μου φάνηκε φλύαρο ή ίσως δεν ήταν οι αντοχές μου καλές πριν από ένα περίπου χρόνο. Είχα όμως στο πίσω μέρος του μυαλού μου να δώσω άλλη μια ευκαιρία σε ένα συγγραφέα που θεωρείται πολύ σημαντικός στην χώρα του και όχι μόνο.

Αυτή τη φορά λοιπόν ξεκίνησα το Κρεματόριο που απ' ό,τι διάβασα λένε πως είναι το καλύτερό του. Κι εδώ συνάντησα ένα πυκνογραμμένο βιβλίο που θα ήταν πιο ξεκούραστο αν είχε λιγότερες σελίδες. Απ' την άλλη αυτό δεν ήθελα να το παρατήσω κι ας με παίδευε. Θα έλεγα πως ο Τσίρμπες παίρνει ένα ένα τα πρόσωπα της ιστορίας και τα αναλύει ξανά και ξανά, επαναλαμβάνοντας πράγματα που έχεις διαβάσει σε προηγούμενα σημεία, αλλά με ένα τρόπο που σε παρασέρνει μέχρι την επόμενη συνάντηση. Το Κρεματόριο ξεκινάει με τον θάνατο του Ματίας και την επικείμενη καύση του. Στο κρεματόριο όμως που θα δεχθεί το κορμί του ιδεολόγου Ματίας καίγονται μέσα από τη γραφή του Τσίρμπες όλες οι αξίες της σύγχρονης κοινωνίας, μιας κοινωνίας που διαφθείρει και διαφθείρεται.

Γύρω απ' τον Ματίας που δεν είναι ο πρωταγωνιστής αλλά η αφορμή για να εξαπολύσει το κατηγορώ του ο συγγραφέας, συναντάμε τον διαβρωμένο αρχιτέκτονα και αδελφό του Ρουμπέν, την κόρη του Σύλβια που είναι συντηρητής έργων τέχνης, τον άντρα της Χουάν που ετοιμάζει την βιογραφία του Φεδερίκο Μπρουάρντ, ενός ξεπεσμένου συγγραφέα, τον Κογιάδο δεξί χέρι στις βρώμικες δουλειές του Ρουμπέν και της νεαρής Μόνικα, τελευταίας συζύγου του Ρουμπέν.

Στο βιβλίο μοιάζει να μην μένει τίποτα όρθιο. Όλοι έχουν ένα μερίδιο ευθύνης για αυτά που έκαναν ή για αυτά που θα μπορούσαν να είχαν κάνει. Ένα βάρος με ακολουθούσε μέχρι τις τελευταίες σελίδες που ταιριάζει με το βάρος που φέρνει ο Σεπτέμβρης με τις υποχρεώσεις του και την επιστροφή στις έγνοιες.

Υ.Γ.: Το Κρεματόριο δεν έχει ακόμα μεταφραστεί στη γλώσσα μας.