Αύριο στην μάχη να με σκεφτείς - Javier Marías


Δεν είναι πολλές οι φορές που επιλέγω ένα συγγραφέα του οποίου το στυλ θα ήθελα να έχω υιοθετήσει και να τοποθετώ τον εαυτό μου στη θέση του με μια ντουζίνα πετυχημένα βιβλία στο ενεργητικό μου. Συνήθως μ' αρέσει να παίρνω χαρακτηριστικά του ενός και του άλλου και να τα ανακατεύω σε ιδανικές δόσεις φτιάχνοντας ένα εκρηκτικό μίγμα στη φαντασία μου. Γιατί να περιορίζεσαι μόνο σε έναν; Απ' την άλλη όμως αν ήθελα πραγματικά να μοιάσω σε κάποιον, αυτός ή αυτή θα ήθελα να είναι σύγχρονος και κλασικός μαζί, με κοινωνικές αλλά και μεταφυσικές ανησυχίες και ποιοτικό χιούμορ. Στην ερώτηση ποιός θα μπορούσε να 'ταν αυτός από εκείνους/ες που έχω διαβάσει πάλι δεν θα μπορούσα να απαντήσω αφού θα μου 'ρχονταν 5-6 έτσι για αρχή και δεν θα έβγαινε άκρη. Εκτός αν όπως αυτές τις μέρες τύχει και διαβάζω κάποιο βιβλίο συγγραφέα που αισθάνομαι πιο κοντά από άλλους - ξέρετε, αυτούς που για κάποιο λόγο τα κείμενα τους μπαίνουν στην ψυχή μας, τότε σίγουρα θα έρθει το όνομα του αμέσως κατά νου. Στην προκειμένη περίπτωση αυτό του Χαβιέ Μαρίας.
Ύστερα λοιπόν απ' την 'Καρδιά τόσο άσπρη' που με είχε κάπως ξενίσει (στις πρώτες σελίδες) αλλά εν τέλει ενυπωσιάσει, ήρθε τώρα το 'Αύριο στη μάχη να με σκεφτείς' να με ενθουσιάσει και να αναφωνήσω πάνω απ' το πληντύριο ρούχων που κουνιέται σα τρελό, για να μην με ακούσουν οι υπόλοιποι στο σπίτι και με πάρουν στο ψηλό, cuanto me gustaria escribir como tu (πόσο θα μ' άρεσε να γράφω όπως εσύ). Μην αναζητήσετε περί τίνος πρόκειται σ' αυτό το κείμενο. Αν και υποτίθεται ότι γι αυτό πρέπει να γράψω. Θα περιοριστώ μονάχα στο να 'πω' ότι είναι μια υπέροχη έκπληξη. Βρείτε το και διαβάστε το, στα ελληνικά, στα ισπανικά. Σε ότι θέλετε τέλος πάντων. Εγώ έχω βάλει πλώρη για το επόμενο.
Εν τέλει όμως και μ΄αυτό το αριστούργημα κατά νου, τι μπορεί να ζητάω απ' το γράψιμο εκτός απ' το να ολοκληρώνω τις περισσότερες φορές τις ιδέες μου; Αν κι αυτό από μόνο του δεν είναι δα για μένα και μικρό επίτευγμα, ναι, θα επιζητώ πάντα αχτίδες ποιότητας που θα με πείθουν ότι πρέπει να συνεχίσω, αλλά πάνω απ' όλα ένα ψήγμα απ' την μαγεία που πηγάζει από ένα εξαιρετικό κείμενο όπως αυτό του ισπανού συγγραφέα.


Σχόλια

  1. Καλωσορίσατε στους τρελούς και παλαβούς με τον Χαβιέρ Μαρίας.
    Ο άνθρωπος είναι σταθερή αξία.
    Προτείνω "Το πρόσωπό σου αύριο", για να σας πάει ένα βήμα παραπέρα στα διαβάσματά σας.
    "Τα λημέρια του λύκου" δεν τον αντιπροσωπεύουν. Μετά πάσης βεβαιότητος. Κι ας είναι σε προσφορά.

    κ.κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, έχω βρει και το ιστολόγιο του και το παρακολουθώ που και που. Και να σκεφτείτε ότι όταν βρισκόμουν στην Ισπανία πριν πολλά χρόνια, είχαμε κάνει κάποια κείμενα του και δεν είχα δόση σημασία. Αλλά, ευτυχώς ποτέ δεν είναι αργά!

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου